کد مطلب:36602 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

حاجت چهارم انسان به خداوند را می توان از فحوای این آیه دریافت:

كلا ان الانسان لیطغی ان راه استغنی

(العلق، 7)

اگر در انسان، پندار استغنا بروید، طغیان خواهد نمود.

هرگاه انسان عجز و فقر خود را از یاد ببرد و كوس استغنا بزند، سر به طغیان برخواهد داشت. فقط در محضر خداوند است كه آدمی به تواضع و ترك استغنا ملزم می شود. آدمیان برای آنكه طاغی نباشند و از آستان بندگی سر برنكشند محتاج خداوند هستند. آن كس كه بنده است لاجرم خدایی دارد و آن كس كه خدایی دارد، طغیان نمی كند. لذا برداشتن خدا، برداشتن بندگی است و برداشتن بندگی، در میان آوردن طغیان است.

• معنای بندگی كردن

• ذكر موت هم عجز را به بشر القا می كند